Hikmet Afif Mapolar, 19 Mayıs 1919’da Girne’de doğdu. Dedesi Afif Bey, Osmanlı döneminde Kıbrıs’ta topçu yüzbaşılığı yapmıştır. Eğitimine Girne’de Necm-i Terakki Rüştiyesi ve Mr. Dulsel’e ait özel okulda başladı. Ardından Lefkoşa’da bir yıl İdadi’de ve iki yıl Necmi Sagıp Bodamyalızade’ye ait Shakespeare Okulu’nda öğrenim gördü.
Edebiyat hayatına 1931 yılında, bir İngiliz’e ait olan Embros dergisinde yazdığı hikâye ve makalelerle başladı. Gazetecilik kariyerine de aynı yıl Masum Millet gazetesinde muhabir olarak adım attı ve yaşamı boyunca gazetecilik mesleğini sürdürdü. 1942’de Halkın Sesi gazetesinde başladığı köşe yazarlığını Hürsöz, Bozkurt, İstikbal gibi çeşitli Kıbrıs gazetelerinde devam ettirdi. Ayrıca kendi çıkardığı Devrim gazetesinde ve Çığ dergisinde de yazılar kaleme aldı.
Mapolar, Kıbrıs Türk edebiyatının en üretken yazarlarından biri olarak kabul edilir. Ahmet Vefik’ten sonra en çok eser veren Kıbrıslı yazar olarak tanınmaktadır. 1930’lu yıllardan itibaren roman, hikâye ve tiyatro gibi çeşitli türlerde eserler verdi. Kıbrıs Türk edebiyatında yerel unsurların eksikliğine dikkat çekerek, eserlerinde Kıbrıs’a özgü kültürel ögelere önem verdi. Aynı zamanda kadın-erkek eşitliğine vurgu yapan yapıtlarıyla toplumsal meselelere değindi.
İlk romanı Kahraman Kaplan, 1936’da yayımlandı ve Kıbrıs Türk edebiyatında yayımlanan ikinci roman olma özelliğini taşıdı (ilk roman 1893’te Kaytazzade Mehmet Nazım tarafından yazılmıştır). 1937’de yayımlanan Son Damla romanıyla edebiyat alanında kendine sağlam bir yer edindi. Romanlarında realizm ve natüralizmin etkileri görülmekte olup, eserleri Kıbrıs Türk romanının özgün bir kimlik kazanmasına katkı sağlamıştır.
Yayıncılık alanında da aktif olan Mapolar, Kıbrıs Türk kültürünü koruma ve tanıtma amacıyla Çardak adlı dergiyi çıkardı. 5 Mart 1989’da Lefkoşa’da hayatını kaybetti.
Hikmet Afif Mapolar, 1936 yılında Kahraman Kaplan adlı romanını yayımlayarak Kıbrıs Türk edebiyatında önemli bir yer edinmiştir. Bunu, 1937’de yazdığı Son Damla, 1938’de yayımlanan Diken Çiçeği ve 1939’da kaleme aldığı Son Çıldırış takip etmiştir. 1943 yılında Kendime Dönüyorum adlı romanını yayımlayan Mapolar, 1948’de Mermer Kadın, 1952’de Kök Nal, 1954’te Üçümüz ve 1962’de Beyaz Gül romanlarını yazmıştır.
Romanlarının yanı sıra hikâye türünde de eserler veren yazar, 1943 yılında Toprak Aşkı ve Kahve Fincanındaki Aşk adlı hikâye kitaplarını yayımlamıştır.
Tiyatro alanında da eserler veren Mapolar, 1938 yılında Duman, 1942’de Meş’ale ve 1943’te Altın Şehir adlı tiyatro oyunlarını yazmıştır.